Vrouwelijke bouwpower

STERCK. Dames, de eerste aanleiding voor dit debat was een tweet van Estel Meyhui over de trailer van Lady Bouwers, het VTM-programma dat vrouwelijke bouwvakkers volgde. Daar kreeg je heel wat reactie op, Estel?

Estel Meyhui: “Ik was ‘not amused’, omdat het campagnebeeld (dat zich nogal concentreerde op de ‘bouwvakkersspleet’, red.) alleen maar de verkeerde perceptie die zoveel mensen over deze sector hebben, bekrachtigde. Er zijn heus wel andere invalshoeken mogelijk, die de evolutie van deze branche onderstrepen. En ja, ik heb daar enorm veel feedback op gekregen.”

STERCK. Hoe is de positie van vrouwen in de bouw mettertijd veranderd?

Katleen Spriet: “Toen ik dertig jaar geleden begon, was ik – zeker in de aannemerij – zowat een unicum. De bezetting van dit rondetafelgesprek bewijst dat er intussen gelukkig al veel is veranderd, in de positieve zin. Zeker in de beginfase was het knokken en vroeg ik me soms af of ik die positie wel mocht claimen. Uit ervaring weet ik dat je echt aanvaard wordt als je bewijst de materie goed te beheersen. Er is zeker nog veel progressie mogelijk, maar mij hoor je niet klagen. Zeker niet als je ziet welke rechten vrouwen in pakweg Afghanistan hebben.”

Kathleen Verhelst: “Eigenlijk hebben wij hier allemaal een man opgevolgd, waarna we automatisch eigen accenten aan de manier van leidinggeven toevoegen. Persoonlijk vind ik de bouw best wel een gezellige wereld. Akkoord, die wordt nog overheerst door mannen, maar zo erg vind ik dat niet. Meer nog: in een typisch vrouwelijke sector zou ik me vermoedelijk minder goed amuseren.”

Caroline Van de Velde: “Wienerberger is actief in 24 landen. Naast de hoofdzetel in Wenen is België het enige land met een vrouwelijke CEO. Toch voel ik me daar niet ongemakkelijk bij. Binnen de Wienerberger-cultuur wordt geen onderscheid gemaakt tussen mannen en vrouwen, ik ben altijd met veel respect behandeld geweest. Intussen zie je, ook in ons bedrijf, steeds meer vrouwen belangrijke posities in het midden- en het hoger kader bezetten.”

Sofie Spriet: “Veel hangt af van de bedrijfscultuur én van de specifieke activiteiten. Zo is één van de specialisaties bij Dewaele, vastgoedbemiddeling, al grotendeels vervrouwelijkt. Het is logisch dat daar vrouwen met leidinggevende vaardigheden tussen zitten, die dan doorgroeien. Toch wordt, door de band genomen, de professionele maturiteit van een vrouw sneller in vraag gesteld dan die van mannen. Quota? Neen, laat maar. Als iedereen bij een sollicitatie op dezelfde basis start, zijn quota onnodig.”

Meyhui: “Klopt volledig. Als een man en een vrouw voor dezelfde functie solliciteren en de man is beter, verdient hij de job. Toch mogen vrouwen nog meer zelfzeker worden. Tijdens een meeting doen we onze mond pas open als we 99% zeker zijn van wat we zeggen, terwijl bepaalde mannen zich dan niet laten hinderen door een gebrek aan kennis om hun mening te ventileren. Een algemeen aannemingsbedrijf heeft anno 2021 veel bredere en meer diverse competenties dan vroeger nodig, onder meer omdat digitalisering en het algemeen welzijn belangrijker zijn geworden. Dat vereist een gezonde mix van mannelijke en vrouwelijke insteken.”

Nele Van Damme: “De ervaring leert me dat een vrouw in een verantwoordelijke bouwfunctie er echt wel staat. Toen wij in 2019 Bro Upkot (de hoogste studententoren van Vlaanderen, gelegen langs de R4 in Gent, red.) bouwden, werd dat gecoördineerd door twee vrouwelijke projectleiders. Die keken verder dan het werk alleen, waren ook bezig met het menselijke aspect en werden daardoor op handen gedragen door de stielmannen. Daarnaast moet je als vrouwelijke ondernemer ook kunnen terugvallen op een partner die je door dik en dun steunt, anders lukt het niet.”